Vroeger was alles beter
Onlangs werd mij in mijn hoedanigheid als Nederlandse Manchester United supporter sinds eind jaren ’70 de volgende vraag gesteld: “Zijn United-supporters, die de qua resultaten matige jaren ’70 en ’80 meegemaakt hebben, echtere supporters dan degenen die United-fan zijn geworden tijdens de succesperiode van pak-‘m-beet 1990 tot 2013?“.
Ik vind dat persoonlijk grote onzin. Het is wel zo dat je voorafgaand aan 1990 eenvoudiger kon “bewijzen” dat je een echte United-supporter was. Ten eerste waren de resultaten bagger en was het vanuit dat oogpunt makkelijker om supporter van Liverpool te worden -pfff, alleen de gedachte al-. Daarnaast moest je je in allerlei bochten wringen om maar iets van onze helden te kunnen meekrijgen. Zo is United in de jaren ’80 minder dan 10 keer live te zien geweest in Nederland. Nee niet per jaar, maar gewoon minder dan 10 keer in 10 jaar tijd. Als United in samenvatting op TV kwam, dan moest je in het video-loze tijdperk maar zorgen dat je op dat moment voor TV zat, want ook herhalingen van programma’s kon je op je buik schrijven. De meeste wedstrijden kon je wel live op een zeer krakerige BBC Radio 5 volgen. Als je toevallig net niet thuis was op het moment van zo’n wedstrijd, dan moest je wachten op de Voetbal International van de woensdag erna, want er was ook geen teletekst of zo. Ik ken Dutch Mancunians die hun hele schoolpauze van drie kwartier besteedden aan het 20 minuten heen en 20 minuten terug fietsen naar een krantenzaak waar ze Engelse kranten verkochten om daar even het wedstrijdverslag te lezen. Als je dat soort fratsen uithaalde, dan was dat wel een soort van bewijs dat je supportersbloed door je lijf hebt stromen.
Hoe anders is dat tegenwoordig. Ten eerste is United enorm succesvol geweest, al is dat nu ook weer even geleden. Daarnaast kan je op je mobieltje vrijwel alle voetbalwedstrijden live zien. Dat geldt niet alleen voor jou als echte United-supporter, maar dat geldt voor iedereen. Bovendien kan iedereen op 1001 manieren alle hoogtepunten, interviews, meningen e.d. terug kijken en/of horen. Knap lastig om jezelf dan te onderscheiden als echte fan tussen al die wijsneuzen die na enkele beelden ook ineens denken te weten waar Manchester United voor staat.
Daarentegen kan je je bijvoorbeeld wel onderscheiden en tonen dat je een echte United-supporter bent door regelmatig of zo nu en dan naar Old Trafford te gaan, alleen, met vrienden of met een Dutch Mancunians verenigingsreis. Of door Mancunian Meetings bij te wonen. Of, als dat niet of niet altijd mogelijk is, United te volgen via TV, apps, verslagen e.d. O ja, en niet door er “gewoon” te zijn, niet door “gewoon” hard te zingen of schreeuwen, maar door het uit te stralen. Blij met elke goeie bal, chagrijnig na weer een verliespartij. Mopperen ja, maar de club laten zakken: NOOIT EN TE NIMMER. Wie er ook speelt en wie er ook trainer is. Een diehard supporter word je immers niet als je club aan de top staat, maar juist als het niet gaat zoals gehoopt.
Tijdens recente verenigingsreizen en meetings van de Dutch Mancunians is wel duidelijk geworden dat het wel goed zit met die United-liefde, zowel onder de ervaren als onder de jonge Dutch Mancunians, die inmiddels ook alweer de nodige matige jaren van United hebben doorstaan. Veel mede-United diehards die United voelen, ademen, zijn. Als ervaren rot ben ik gerustgesteld; ook de jonge generatie realiseert zich wat clubliefde is en wat de ECHTE club van Engeland en ver daarbuiten is: MANCHESTER UNITED.
Een oudere United-supporter uit Nederland
